Een ritje op de Corsicaanse smalspoorbaan mag tijdens een vakantie op Corsica niet ontbreken. De reis voert door de mooiste valleien en meest indrukwekkende landschappen langs de kust en vooral door het binnenland van het eiland van schoonheid. Wandelaars kunnen het startpunt van hun wandeling bereiken, en de reis met de Corsicaanse trein is ook een welkome afwisseling van de kronkelige wegen voor gezinnen met kinderen. Het is in ieder geval meer dan een simpele treinreis!
CFC – Corsicaanse spoorweg
De reis op de Corsicaanse spoorlijn CFC (Chemin de Fer de la Corse) is een bijzondere ervaring. De smalspoorlijn met een spoorbreedte van 1000 mm loopt van Ajaccio aan de zuidwestkust over de bergrug via Corte naar Bastia aan de noordoostkust. Ook in de regio van Balagne is er een lijn tussen Ile-Rousse en Calvi, de “Tramway de Balagne”. De trein rolt door kloven, over bergen, door tunnels, over viaducten, langs verschillende haltes en biedt een fantastisch uitzicht op het Corsicaanse landschap, meestal in een rustig tempo. Op de hoofdroute wordt 930 hoogtemeters afgelegd met een maximum stijgingspercentage van 3%.
Velen kennen de pittoreske hoofdlijn tussen Bastia en Ajaccio met een lengte van ca. 158 km uit verschillende rapporten. Het meest indrukwekkende gedeelte is ongetwijfeld tussen Corte en Bocagnano. Het eerste deel van de route Bastia – Corte werd op 1 februari 1888 geopend en in 1894 uitgebreid naar Ajaccio. In die tijd was de lijn een van de modernste spoorlijnen ooit. De oostkustlijn die in het vlak tussen Bastia en Bonifacio loopt, werd pas in 1935 voltooid en was bedoeld om de bergachtige hoofdlijn te ontlasten. Het liep van Casamozza naar Porto Vecchio en van daaruit ging het verder naar de meest zuidelijke stad van het eiland, Bonifacio. Maar in 1943 landden Duitse troepen op het eiland op hun weg terug van Afrika naar Duitsland en vernietigden ze de hele oostelijke lijn, die toen nog geen 10 jaar oud was, inclusief alle bruggen, tunnels, 5 stations, 15 locomotieven en 250 spoorlijnen. rijtuigen. Na de oorlog is deze spoorlijn nooit meer hersteld en tegenwoordig dienen delen als weg (bijvoorbeeld de D344 bij Ghisonaccia) of gedeeltelijk als wandelpad in de maquis.
Er kan zelfs gefietst worden op een 50 km lang voormalig trajectdeel. De oude route is te herkennen aan de ijzer/stalen brugfragmenten. Veel oude stationsgebouwen worden nu voor andere doeleinden gebruikt.
“TGV Corse” – Comfortabel met de toeristentrein door Corsica
Op rechte stukken kan het stoptreintje nog 100 km/u halen – de bijnaam “TGV Corse” komt echter niet van de snelheid (TGV = Train à Grande Vitesse – hogesnelheidstrein), maar eerder van de lokale bevolking noem de trein liefkozend: “Train à Grande Vibration” – vrij vertaald betekent dit waarschijnlijk “wobble train”. Op de routes Bastia – Corte – Ajaccio en Ponte Lecchia – Ile Rousse – Calvi passeer je 36 tunnels, 14 galerijen, 38 bruggen en viaducten op een totaal routenetwerk van 232 km. De maximale helling is 3%, de langste tunnel op het eiland, achter het treinstation van Vizzavona op een hoogte van 900 m, is bijna 4 km en is ongewoon recht (tunnels voor waterafvoer worden meestal gebouwd met hellingen). Het langste en bekendste viaduct, de Ponte Vecchio, werd in 1888 ontworpen door Gustave Eiffel en is 140 m lang en 94 m hoog. Nieuwe oude trein – “Vurige Elia”
De gele en rode Renault-treinstellen, die de bijnaam “Vurige Elias” hebben, dateren uit de naoorlogse periode en kunnen 40 personen per wagon vervoeren. Tegenwoordig worden ze alleen gebruikt als reserve op de route tussen Calvi en Ile-Rousse. In 1982 werden ze vervangen door modernere blauw-witte treinen. Tijdens de renovatie van het spoor tussen 2003 en 2013 werden nieuwe auto’s met airconditioning – uitgerust met toiletten – aangekocht. Er is een depot voor locomotieven in het treinstation van Casamozza. Zelfs oude treinwagons uit de jaren 30 roesten er nog en zijn te bezichtigen.
In de jaren zestig zou de spoorlijn bijna worden stilgelegd vanwege een gebrek aan winstgevendheid, maar de bevolking voerde campagne voor het behoud ervan. Vandaag de dag kan het nog steeds in leven worden gehouden dankzij subsidies en het belang van toerisme.
In 2003 is begonnen met het herstel van het gehele routenetwerk, enkele stations en het signaleringssysteem. In 2012 was in totaal 270 miljoen euro besteed aan alle verbouwingen en uitbreidingen en de vernieuwing van het rollend materieel – voor rekening van de staat en de EU.
Niet al te modern dus, en nog steeds emt het echte treingevoel. Vliegen naar Corsica is geen probleem, want direct vanaf de luchthaven kun je al de trein pakken over het hele eiland.